Over de bergen door het Kruger recht in je hart
Dag 1 & 2: Aankomst in Johannesburg en de Rust van de Drakensbergen
Daar gaan we dan, op naar Zuid Afrika. Nu ben ik denk ik de enige die eerlijk gezegd niet zoveel met Afrika heeft, in vergelijking met mijn collega’s. Dus tijd, volgens Hans, er verandering in aan te brengen. Hans heeft de route uitgezet en is ervan overtuigd dat mijn mening zal veranderen na deze trip.
Na een goede vlucht landen we in Johannesburg en duiken we, na een drankje, snel het bed in.
De volgende ochtend wordt de huurauto afgeleverd en krijgen we een korte briefing. We kunnen nu eindelijk aan de reis beginnen en de eerste stop gaat de Drakensbergen worden. De eerste kilometers lopen voorspoedig en het links rijden gaat prima, komt ook wel door het gemoedelijke sfeertje op de weg. Kunnen wij nog wat van leren.
Het laatste stuk van de rit is even opletten, we gaan een heel stuk over zandwegen met niks geen naamborden of wat dan ook. Maar we komen na wat gehobbel veilig en wel bij het hotel aan. We zijn de enige gasten en genieten onder het genot van een Afrikaans biertje van de rust.
Dag 3: God’s View: Een Adembenemende Wandeling in Stille Natuur
Voor vandaag hebben we een wandeling in gedachten, na wat navraag bij de receptie besluiten we naar God’s view te wandelen. Dat was geen slechte keuze. We hebben een uurtje of 5 gewandeld en we voelden ons compleet alleen op de wereld. Geen mens gezien of gehoord en zo ver als je kon kijken, geloof mij dat was een best eind, zo zalig. Tijdens onze zelf meegenomen lunch hebben we een uur lang zitten genieten van de stilte en het adembenemende uitzicht.
Terug bij de lodge hebben we zalig gegeten, en naar de zonsondergang zitten kijken. Het uitzicht is ook bij de lodge niet vervelend. We kijken uit over een dal en een meer, met op de achtergrond die oorverdovende stilte erbij. Het is bizar dat er nog plekken bestaan waar je niet meer hoort dan je eigen hartslag en ademhaling. Zelfs toen we ‘s avonds de openhaard aanstaken in ons huisje, waren we verrast hoeveel “lawaai” vuur maakt en zijn we onder het genot van het geknetter van het vuur in slaap gevallen.
Dag 4 & 5: Zandhappen en Bevroren Watervallen: Op Naar Underberg en de Sani Pass
We besluiten om de route die op de planning staat naar de volgende stop in Drakensbergen, zoveel mogelijk over de kleine wegen te doen. Oftewel lekker zandhappen en over de zandwegen te rijden, die vaak nog beter zijn dan de asfaltwegen. We slingeren door het prachtige landschap, door de bergen met her en der een uitzicht om stil van te worden, wat gaaf hier. De tomtom is de weg af en toe kwijt maar zoveel afslagen zijn er niet. Aan het einde van de dag zijn we in Underberg. Hotel is snel gevonden want het is hier niet zo heel groot. Enige minpuntje het was 15:00 toen we aankwamen en om 16:00 gaat het enige restaurant wat open is dicht. Dus even snel wat gegeten en de rest zien we vanavond wel. Dezelfde avond zitten we aan een in de supermarkt klaargemaakte pizza, tja het is even niet anders. Morgen eens kijken of we ergens een restaurant kunnen vinden, nu is het dan wel zondag en de dame van ons guesthouse heeft er weinig hoop in. Maar dan kent ze ons nog niet.
De volgende morgen gaan we naar de Sani Pass. Ik heb er zin in en keek hier wel naar uit. De Sani Pass is de oude weg naar Lesotho, waarvan de laatste 8 kilometer een steile onverharde slingerweg naar boven is. Het eerste stuk is dus relaxed en we zien ook nog wat wild, bavianen, wat vogels, de chauffeur hoopt nog op een katachtige maar helaas. Nadat we de een controle post zijn gepasseerd gaat de weg over in een onverharde weg. Langzaam klimmen we hoger en hoger en de uitzichten worden spectaculairder. Er wordt regelmatig gestopt en de meest bijzondere voor mij was bij een bevroren waterval. Ja je leest het goed, een bevroren waterval, nog nooit meegemaakt. We zijn nu ook wel in de winter maar dit is wel een dingetje hoor. Boven op de top is de grensovergang met Lesotho en was de bedoeling dat we in de hoogste bar van Zuid Afrika wat gingen eten maar het is er bizar druk. De chauffeur besluit om vast door te geven wat we straks willen eten en eerst de rest van het programma te doen. We gaan een kijkje nemen bij een lokale stam en nog naar het hoogste punt 3240 meter, wat voor mij ook letterlijk het hoogtepunt was. Dan op naar de pub, even wat eten met in het achterhoofd dat we vanavond misschien niks meer kunnen vinden. Dan is het dezelfde weg weer naar beneden, geen straf, en rijden we terug naar het opstappunt. Onderweg hou ik mijn ogen open en spot ergens een bordje met daarop restaurant 7 dagen open. In de avond zitten daar dan ook aan een goed stuk vlees en gaan we moe en voldaan terug het hotel.
Dag 6 & 7: Van de Bergen naar de Kust: St. Lucia en de Nijlpaarden
Wij laten de Drakensbergen achter ons en gaan op naar de kust en wat warmere temperaturen. Nu vind ik het wel meevallen met de kou, vooral in de avond is het wat frisser, maar daar is niet iedereen het mee eens. Dus zo snel mogelijk naar St Lucia, de volgende aangename plek. Het is een feestdag dus het is rustig op de weg en voor we het weten staan we aan de kust. We kunnen zelfs al inchecken, dat is top. De kamer is niet verkeerd, even opfrissen, tour boeken voor morgen en dan het dorp in. Wat een gezelligheid hier, zeker na 4 dagen bijna alleen op de wereld te zijn geweest. Er zijn een hoop winkeltjes, gezellig marktje en een keur aan restaurantjes.
Geen wekker deze ochtend, we hebben de tijd en we schuiven redelijk laat aan bij het ontbijt. Daarna gaan we eerst een wandeling maken bij en op het strand. We hebben op een paar vissers na het strand voor onszelf, we hadden kunnen gaan snorkelen maar we kiezen toch voor het toeristische nijlpaard spotten vanmiddag. De lunch gaat er prima in en dan is het tijd voor het een na dodelijkste dier in Afrika, het nijlpaard. St Lucia staat bekend om haar nijlpaarden. Zelfs in de avond moet je niet raar opkijken als ze in het dorp rondwandelen, wel bijzonder. Maar goed wij gaan ze vanaf de boot bekijken, net zo makkelijk. We zijn nog maar net uitgevaren of de eerste nijlpaarden worden al gespot. Wat een beesten zijn ook, mooi om ze zo van dichtbij op hun gemakje te kunnen zien. De boot neemt alle tijd en we vermaken ons prima, tussendoor spotten we nog krokodillen, hornbills, ijsvogeltjes en nog meer bont gekleurde vogels. Tijdens het avondeten kijken we even naar de foto’s op de camera, het was weer een geslaagde dag.
Dag 8 & 9: Luxe in de Wildernis: Een Unieke Lodge in het St. Lucia Meer
Korte rit deze ochtend, ook weleens fijn. Meeste ritten zijn uurtje of 5, vaak ligt het ook aan de staat van de weg en soms is het gewoon druk. De wegen zijn ook vaak nog twee baans dan is het goed opletten met inhalen. Maar nu dus hooguit anderhalf uur, dus top. We moeten ons melden bij een camping en daar ligt er een bootje op ons te wachten. Nu was de camping redelijk vlot gevonden en vanaf de poort was het nog een 15 minuten naar de receptie, bij de receptie geen mens te bekennen, sterker nog na de poort helemaal niemand gezien. Wat nu, er is ook niet echt een steiger hier, dan maar afwachten. De afgesproken tijd was 13:00 uur het is inmiddels 15 minuten over een, we zien nog steeds niks of niemand. Dan maar de auto in en even rondrijden, we zagen nog een zijweg en besluiten daar in te rijden. De weg komt precies aan de andere kant van de receptie uit en daar ligt een bootje met de naam Going Nowhere, Slowly… Er komt een man aanlopen, geen idee waar hij vandaan kwam, en zegt dat hij ons komt ophalen. We laten de auto achter op een parkeerterrein en na een korte boottocht komen we aan bij een belachelijk mooie lodge midden in het St Lucia meer.
Ook hier zijn wij de enige twee gasten en worden ook meteen naar ons huisje gebracht. Nu heb ik wel op een aantal plekken geslapen maar deze is er wel eentje om niet snel te vergeten. We lopen via verhoogde paden, meter of 4 hoog op sommige plaatsen, door een bos/jungle naar het huisje. Het huisje is tegen een heuvel opgebouwd en heeft aan een kant een groot raam en kijkt uit over het meer. Zeg ik, eentje om te onthouden…
Nu wel de wekker gezet want we gaan vogels spotten deze ochtend. Samen met een gids gaan we fijn wandelen en opzoek naar vogels, de wandeling is geen tegenvaller ondanks het wat mindere weer. Het waait behoorlijk en is echt bewolkt, maar desondanks zien we nog aardig wat vogels. Rest van de dag besluiten we het eens rustig aan te doen, we boeken een massage en dat was het dan wel. Soms moet je het er even van nemen…
Dag 10 & 11: Eswatini: Een Koninkrijk van Cultuur en Natuur
We gaan richting het koninkrijk Eswatini, beter bekend als Swaziland, en ik moet zeggen dat ik wel heel benieuwd ben. Het is een is beste rit want het is druk op de weg, maar goed ook dat hoort erbij af en toe. Aan de grens is het dan weer super rustig, zo rustig dat je van de drie loketjes die open zijn ze ook alle drie af moet, haha je moet elkaar toch aan het werk houden. Nog een check buiten en we rijden Eswatini in en het is hier een heel stuk rustiger. Het landschap is prachtig hier, mooie bergen op de achtergrond en veel groen ervoor. We slapen de aankomende nachten op een leuke plek en in een traditionele Beehive (plat gezegd, een hutje van stro). We slapen in Milwane restcamp, dit is een privé park en was vroeger landbouw grond. Het leuke hier is dat je zelf kunt rondlopen hier door het park. Er lopen zebra’s, antilopen, gnoes en er zitten aardig wat vogels.
Voor de volgende dag besluiten we toch met een gids een rondje te gaan lopen, die zien vaak net wat meer en weten je ook van alles te vertellen over van alles en nog wat.
In de ochtend staan er twee vrouwelijke gidsen vrolijk te wachten op ons, eentje is een gids in opleidingen vraagt of het goed is dat ze mee loopt. Tuurlijk prima en achteraf was het een goed besluit want wat hebben wij een toffe wandeling achter de rug. Vier paar ogen zien meer en vier monden komt ook meer uit. We hebben dubbel gelegen van het lachen, de dames waren aan elkaar gewaagd, op een leuke manier, en ze gingen helemaal los. Het park is echt super leuk en relaxed. In de middag besluiten we nog wat markten te bezoeken. We vinden een hele leuke met een restaurantje erbij in de buitenlucht onder een paar bomen en besluiten om hier gelijk maar wat te eten. Na het eten kopen we een schilderij waar we beide meteen verliefd op waren en op naar de volgende markt. Onderweg worden we aangehouden, iets te hard gereden blijkbaar, we moeten 2 euro boete betalen… De agent helpt ons daarna gelijk de goede richting op, hierbij gaat hij midden op de weg staan, sluit de heleboel af en laat ons draaien op een vierbaansweg. Je verzint het niet.
In de avond is er een dansshow en word het nogal grote kampvuur weer aangestoken. Wat een zalige plek en we nemen nog een whisky voordat we ons bedje opzoeken.
Dag 12 – 14: Pungwe Safari Camp: Wilde Honden en Hyena's in Manyeleti
Helaas gaan we Eswatini weer verlaten, ik ben blij dat we hier geweest zijn. Het was onze eerste soort van safari hier in deze reis en nu gaan we op voor het echte werk. De volgende stop is een private game reserve, Pungwe Safari Camp om precies te zijn. Het ligt in Manyeleti en dat ligt weer tegen het Krugerpark aan. Er zijn steeds meer private game reserves die aan het Krugerpark grenzen. Het mooie aan de private camps is dat je echt het gevoel krijgt moederziel alleen op safari te zijn. Er zijn geen tientallen jeeps die met zijn allen om een leeuw heen staan, hooguit een stuk of 5/6 en that’s it!
Pungwe Camp ligt midden in het park en op de weg erna toe spotten we al verschillende dieren, hoe gaaf. Aangekomen in het Camp is het rust wat overheerst, geen elektriciteit, geen wifi, 8 luxe tenten en een restaurant/rustgedeelte en geen hekken. Dit gaan we leuk vinden. Je maakt in de vroege ochtend en in de avond een safari, tussendoor heb je de tijd aan jezelf. We hebben net de koffer in de tent gegooid of we mogen al mee op safari.
Prima zeg ik geen nee tegen. De gidsen, die trouwens zeer bekwaam zijn en goede humor hebben, vragen of er nog wensen zijn. Nu heb ik zelf twee dieren die hoog op mijn lijstje staan. De eerste en die wekte nogal wat verbazing op, het stekelvarken en de tweede Afrikaanse wilde honden. Mijn vriendin is iets minder kieskeurig en die wil gewoon zoveel mogelijk zien, het is haar eerste safari ooit. Nou de goden waren mij goed gezind want na een uur staan we ineens oog in oog met een groep wilde honden. Bizar en ik kon het niet geloven, dat was wel even een momentje. In de avond bij terugkomst in het camp, wat dan trouwens sfeervol is verlicht door olielampen, staat er een heerlijk buffet klaar en is het nagenieten van de Afrikaanse wilde honden. De volgende safari’s waren van veel zien tot zoeken en pech hebben. Dat is eigenlijk het leukste aan de safari’s, het zoeken, de spanning wat gaan we tegenkomen, tot het moment dat je oog in oog staat met een leeuw, neushoorn, giraffe of welk dier dan ook. We genieten ook met volle teugen en niet alleen van de safari’s. De smaakpapillen weten ze hier ook wel raadt mee, ik weet onderhand niet meer of de safari’s of het eten mij blijer maakt. En het feit dat er geen hekken om het camp staan is ook wel iets, op de tweede avond werden we midden in de nacht wakker van iets wat, voor ons gevoel, bijna naast ons bed stond. In de ochtend kwam de gids ons ophalen voor de safari, als het donker is mag je hier niet alleen rondlopen, zeiden wij dat er iets rondliep. Samen met hem wezen kijken en op een meter of twee van ons bed stonden voetsporen van een hyena.
De laatste ochtend nog een keer mee op safari en dan zit het er helaas op. Dit is wel een ervaring waarvoor je hier heen moet gaan. Kleine prachtige lodge, goed eten, rangers met liefde voor alles wat leeft en beweegt, persoonlijke aandacht en rust op een van de mooiste plekken op aarde...
Dag 15 -17: Het Krugerpark: Olifanten, Sundowners en Braai met Neelke
Het Krugerpark staat op het programma. We slapen in Phalaborwa in een heerlijk huis op twee minuten rijden van de ingang van het Krugerpark. Zo van een luxe tent naar een mooi luxe huis, het is even omschakelen. Er is weer stroom en wifi, dus na drie dagen de wereld maar even laten weten dat we nog leven en door met genieten. Voor vandaag is het goed geweest en het enige wat we nog gaan doen is ergens eten. Op aanraden van Hans gaan we eten bij Bushveld Terrace, naast de ingang van het Krugerpark. Ik zal er kort over zijn we hebben meteen voor morgen ook gereserveerd. We zijn en blijven foodies en als we ergens iets ontdekken wat serieus de moeite waard is dan wordt dat met liefde gedeeld met elkaar.
De ochtend erna wilde we eigenlijk het park in maar het regent, ja regen, ondenkbaar eigenlijk deze tijd van het jaar. Dus dan maar Phalaborwa in, maar daar zijn we snel uitgekeken. Inmiddels heb ik contact gehad met Neelke, mijn collega die in Phalaborwa woont, en morgen gaan we gezellig met hun op pad. We zijn uitgenodigd voor een Sundowner in het Park, hoe vet is dat. We besluiten dan ook morgen dan ook maar gelijk het park te gaan verkennen. Rondrijden door het Krugerpark blijft bijzonder, je rijdt hier zelf rond terwijl er overal wilde dieren kunnen lopen. Het is redelijk rustig in het park en we spotten zelf wel wat dieren. Onderweg krijgen we nog wat onenigheid met een olifant, hij wil even duidelijk maken dat hij de baas is en blijft ons achtervolgen. Gelukkig op een rustig tempo maar het voelt wel wat ongemakkelijk en we besluiten even wat vaart te maken. De lunch nuttigen we in het park, Letaba restcamp is de plek. Eten met een mooi uitzicht, het went nooit. Bijna vergeten we de tijd, we willen nog snel even douchen en omkleden voor vanavond, dus vlug terug.
In de avond zitten we in het Krugerpark te BBQ’en samen met Neelke en haar gezin. Er zijn soms momenten die je nooit meer vergeet en dit is er wel eentje.
Dag 18: Dullstroom: Whisky Proeven en Culinaire Verwennerij
Het zit er bijna op voor ons. Om nu de laatste avond door te brengen in Johannesburg is het niet helemaal voor ons. Daarom stoppen we ongeveer halverwege in Dullstroom, om daar de laatste avond door te brengen. Nu vraag je je af waarom Dullstroom en dat vroeg ik mij ook af toen Hans dit voorstelde. Er is hier geen giraffe of wat dan ook te bekennen, nee wild zit er niet. Misschien dan de uitzichten zou je denken, maar helaas ook niet. Nee hier komt onze liefde van eten bovendrijven. Geloof mij Dullstroom bestaat uit een weg en laat nu die ene weg vol zitten met restaurants. Ze zijn allemaal een bezoekje waard maar we hebben maar een middag en avond hier. De middag is doorgebracht bij een whisky proeverij en de avond in een goed restaurant, kijk zo sluit je een reis in stijl af…
Dag 19: Terugblik en Afscheid: De Magie van Zuid-Afrika
Dan is het echt klaar en rest ons nog een ritje naar de luchthaven...
Onderweg nemen we nog even alles door wat ons allemaal is voorbij gekomen. Het rare is wel dat iedereen Afrika kent of wil gaan zien om de dieren. Natuurlijk is het indrukwekkend om al die beesten te zien, zeker als ze op een meter naast de jeep lopen, serieus een meter er zijn beelden van. Maar Afrika is zoveel meer, lieve vriendelijke bevolking, uitzichten om verliefd op te worden, rust, lekker eten, tel daar de prachtige landschappen bij op dan doe je Zuid Afrika nog tekort!
Dus Hans het is je gelukt, ik ben om…