Eilanden, nationale parken, prachtige steden en warme mensen
Dag 1 - vliegen naar Bogota;
Direct vanaf Amsterdam is er helaas geen verbinding maar met Air France kan het wel via Parijs. Zo gezegd, zo gedaan. Vroeg in de ochtend staan we in Parijs en vanwege het tijdsverschil landen we rond de klok van vieren in Bogota. We hebben werkelijk geen idee wat we kunnen verwachten maar bij het landen doet het mij vooral denken aan Quito. Er wonen hier wel iets meer mensen (ongeveer 8 miljoen in de hele vallei) maar geloof me, daar merk je niets van!
We worden enthousiast onthaalt en zetten koers, via een pinautomaat, naar ons hotel. We slapen in het oude centrum en al bij het hotel weten we dat deze reis een schot in de roos is. We zijn nogal kieskeurig voor wat betreft slaapplaatsen. Dat heeft een reden natuurlijk, we willen naderhand klanten sturen en dan moet het simpelweg goed en bijzonder zijn. Hotel Muisca is knus, HEEL knus.......de kamers zijn gezellig en het grootste nadeel dat wij konden bedenken is dat je even moet bellen voor warm water wat dan 5 minuten later ook echt keurig uit je douchekop stroomt. Er is een leuke binnenplaats en ontbijten kan op het dakterras. Nou ligt Bogota op zo´n 2500 meter dus dat is niet altijd even warm......(tip!) We reizen met Rob en Henk en die zijn overgekomen uit Brazilië. Heerlijk om bij te kletsen met een wijntje en we zijn onze vliegtuigvermoeidheid al snel kwijt. Zeker als we ´s avonds gaan eten in de hippe wijk Usaquen. Kan alleen maar zeggen, ga er heen en ga er van genieten. Morgen schrijf ik meer over Bogota maar Usaquen moet op je lijstje.
Dag 2 - Bogota;
We worden wakker en zitten nog vol van het zalige eten van gisterenavond. Het is 5 uur in de ochtend maar we zijn er klaar voor. Bogota alleen nog niet...... We kijken wat tv en zijn blij als we om half 7 naar beneden kunnen om te ontbijten. Dat doen we natuurlijk op het dakterras en hobbelen vervolgens om 9 uur al door Bogota. Het is markt en da´s altijd gezellig. Ik koop snel even een sjaal want op dit weer was ik niet helemaal ingesteld. Het is niet enorm koud maar als je alleen maar lange mouwen t-shirts en gewone t-shirts in de tas hebt dan moet je wat...
Na de markt strijken we neer voor een heerlijk kopje koffie waarna we koers zetten naar het goudmuseum. Die kun je ook gerust na het lezen van dit stuk op de lijst zetten. Wat een prachtig museum en wat een enorme hoeveelheid goud! Prachtige stukken en vooral ook veel duidelijke uitleg over de Pre Colombiaanse cultuur wat ons tijdens de reis vast nog van pas zal komen.
We slenteren terug naar het hotel en gaan dan met zijn allen onderweg naar de Zona Rosa (nee, niet wat je denkt, gewoon het uitgaanscentrum van de stad.......) en lunchen bij een heerlijk Italiaans restaurant op het terras. De zon is gaan schijnen en we zijn verbaasd over dit stuk van de stad. Super hip en trendy! Na even lekker douchen gaan we er terug om te eten en het is een hele gezellige boel...... we maken het toch maar niet te laat en duiken redelijk op tijd het mandje in, morgen begint de tocht naar de verborgen plekjes van Colombia en dan willen we fit zijn!
Dag 3 - naar La Macarena;
We nemen hartelijk afscheid van Rob en Henk. Die zien we over een dag of 10 weer. Zij zetten de reis voort naar de Amazone en het koffiegebied van Colombia en zien ons dan weer in Medellin. Wij beginnen aan onze tocht met Hernan, onze vriend en gids die we een tijd geleden in Nederland hebben ontmoet. Hij is onder andere piloot en doet vrijwilligerswerk. Hij kent het land door en door en hij neemt ons de eerste week mee op sleeptouw. Het is niet dat we niet zelf durven reizen want Colombia is grotendeels veilig. De gebieden waar het zo nu en dan rommelt zitten niet in onze route al schijnen ook daar nog pareltjes te zijn maar goed, dat is voor een volgende keer!
Afijn, Hernan en zijn vliegtuig staan op ons te wachten en dat is maar goed ook want het is zo´n beetje de enige manier om te komen waar we vandaag naar toe gaan. Einddoel is La Macarena, een natuurgebied op de grens tussen de Andes en de Amazone in het zuidoosten van het land. Een privé vliegtuig is niet meer de enige manier om er te komen maar als je met een "normale" vlucht wilt dan moet je momenteel op vrijdag er heen en op zondag weer terug. Wij bereiken La Macarena via Villavicencio, een gemoedelijk dorp waar we een tussenlanding maken. Ik heb zojuist voor het eerst van mijn leven een vliegtuig bestuurd (en er ontzettend van genoten) en voor het einde van de week zal ik dat nog een paar keer doen. Oké, nog geen piloot maar ik weet wel hoe, wie en wat en ben zo trots als een pauw......
En weer terug naar Villavicencio......Hier bezoeken we een dierenpark en zien we wat de omgeving zoal te bieden heeft. Het lijkt qua dierenleven verdacht veel op de dieren die je ook in de Pantanal vindt en dat klopt. De Orinoco Delta begint hier ongeveer en qua omgeving en geografie lijken beide regio´s veel op elkaar. Leuk! Dan crossen we naar een ranch waar eco toerisme zich "aan het ontwikkelen is". Toegegeven, het is leuk gedaan maar vooral leuk voor de Colombianen. Een Europeaan is denken wij toch iets meer hardcore en wil écht de natuur in. Laat in de middag komen we via, na om een joekel van een bui te zijn gevlogen bij La Macarena. Het dorp zelf stelt bitter weinig voor maar het gelijknamige natuurgebied is fantastisch. Het is een tafelberg met bijzondere begroeiing die vaak endemisch is.
De werkelijke reden van ons bezoek stroomt beneden ons, dat is de Cano Cristales, een rivier die van juni tot einde jaar rood kleurt door een speciale soort alg die dan voorkomt in het water. Rood is overigens niet de enige kleur, groen en geel komen ook voor. Het ziet er vanuit de lucht prachtig uit en we kunnen niet wachten op de dag van morgen. Tonia landt ons toestel samen met Hernan en we parkeren. Dan lopen we met onze rugzakken het dorp in. Het zijn welgeteld 4 straten in de lengte en 4 straten in de breedte. Verder is er een legerbasis en dat is het. Het is een wonder dat er een hotel is met schone bedden en een airconditioning en natuurlijk een tv. Zonder tv om voetbal te kijken, geen klanten, dat geldt voor heel Zuid Amerika! We lopen naar de rivier en genieten van de rust en de zonsondergang. Dan snel eten (lokaal maar erg lekker) en dan gauw naar bed!
Dag 4 - Cano Cristales;
Als het net licht wordt zijn wij al op. Er is alleen een klein probleem. Er vallen regendruppels van een enorme omvang naar beneden en dat is niet handig gezien onze tocht van vandaag. Na het ontbijt wordt het echter droog maar blijft het bewolkt. Dat is jammer voor de foto´s maar fijn voor ons want het schijnt nogal heet te kunnen worden hier. We stappen aan boord van een kano die ons 20 minuten stroomopwaarts weer dropt. We hebben vandaag Hernan bij ons maar ook een lokale gids die ons in rap tempo vertelt dat de weg die we nu gaan afleggen van de FARC is geweest........ Zij was koerier voor ze maar nu ze zijn verdreven is ze gids geworden in La Macarena. Zij is niet de enige. De regering heeft hier een heel programma op touw gezet. Klein minpuntje, niemand spreekt er Engels! Nog niet......Afijn, de weg (nou ja, karrepad) hotsen en knotsen we af door een sprookjesachtige omgeving. God, wat is het hier mooi!
Na een kleine drie kwartier zijn we op ons droppunt en gaan we te voet verder. Neem genoeg water mee want het kan hier dus echt heet worden. Nou steeds lopen we met dikke bewolking maar je voelt dat de zon er zin in krijgt. Het is nu 9 uur in de morgen. Al gauw stuiten we op de "rode rivier" en we lopen stroomopwaarts. De rode plekken worden steeds groter en soms zijn hele stukken fel rood gekleurd. Dan komen we bij een waterval en sta ik binnen no time in mijn zwembroek onder de waterval te zingen. Wat is dat toch, die waterval douche thuis maakt dit niet in me los! Dit komt akelig dicht bij het paradijs. Dan mogen we weer een stukje verder. Ik wil hier wel even opmerken dat mensen die minder ter been zijn deze tocht beter niet kunnen maken. Het is niet zwaar maar er moet wel hier en daar geklommen en geklauterd worden en je moet hier en daar door het water. We arriveren bij nog een waterval waar we lunchen. De zon komt ineens door en het toch al prachtig gekleurde water komt helemaal tot leven. We genieten met volle teugen........
We trekken onze lange mouwen weer aan (om de rivier te beschermen zijn zonne- en muggencreme niet toegestaan tenzij het biologisch is) en we zakken weer langzaam af naar het begin van onze route. We lopen vlot en hebben dan nog tijd om een ander deel van de canyon te bekijken. Hoera! Weer een waterval en dus afkoelen. Rond 4 uur lopen we dan echt terug en zijn we net op tijd om een enorme bui te ontwijken. Wij zitten gelukkig net op tijd in de auto en zijn getuige van een staaltje spierballen rollen van moeder Natuur. Terug bij de boot is de bui weer over en komen we moe maar voldaan in La Macarena aan. We douchen even en gaan dan de lokale kroeg in waar zo´n beetje iedere inwoner van het dorp met ons een praatje wil maken. We zitten lui onderuit tegen de pui en de lokale bevolking is toch wel heel nieuwsgierig wie dit nou weer zijn. Ik spreek redelijk Spaans (lees, ik kan de dagelijkse dingen doen) maar deze mensen spreken sneller dan het geluid....... Gelukkig redden we ons een klein beetje en schuift Hernan ook nog aan, dat helpt, een tolk! We eten lekker en rollen dan ons bed in om gelijk in slaap te vallen. La Macarena is top! Wat een uithoek van de wereld, gaat dat zien, gaat dat zien!
Dag 5 - op weg naar Hato La Aurora;
Onze volgende stop is Hato la Aurora, een privé reservaat dat op ons overkwam als een soort van Pantanal, nou kijken of het klopt! We vliegen weg en komen een goed uur later aan in El Yopal, een rijk dorp aan de voet van de Andes. Veel olie hier dus dikke auto´s en dikke mensen........ We moeten even toestemming krijgen om naar Hato te vliegen maar net als we dat hebben en hebben geluncht trekt de lucht dicht en begint het te stormen. We wachten een uur en dan nog één maar dit komt niet meer goed....... Dat wordt slapen in El Yopal.
Het is geen plaats waar je per sé zou stoppen maar wij hebben er lekker gegeten en het centrale plein is best knus. Als je vanaf Bogota naar Hato gaat dan vlieg je eerst naar Yopal om dan nog een stuk per auto en indien gewenst per boot te doen om er te komen. We maken er vanavond het beste van en een heerlijke biefstuk helpt daarbij net als onze prettige hotelkamer al hebben we helaas geen water want de waterdruk is weggevallen.
Dag 6 - op weg naat Hato deel 2;
Oké, nieuwe ronde nieuwe kansen. We staan om 6 uur klaar en rijden naar het vliegveld. Alles prima de luxe en voor ik het weet zit ik weer achter de stuurknuppel. Een klein uur later zetten we de kist aan de grond op het grasveld van Hato La Aurora. Dit natuurgebied is eigenlijk gewoon een boerderij waar men nog steeds veeteelt bedrijft maar waar ook grote hoeveelheden wild te vinden zijn. Niet alleen de capibara´s en mooie herten, nee, ook poema´s en jaguars noemen dit hun thuis.
Nelson, de eigenaar, staat ons op te wachten. Het is een hele lieve man die behalve boer en natuurbeschermer ook nog schilder, muzikant en poëet is. Er staat een "bescheiden" ontbijt op ons te wachten dat zijn moeder, die dik in de 70 is, heeft klaargemaakt. Maar eerst is er koffie en maken we kennis met Aurora. Zij heet naar de boerderij en is een schat van een ara. Ze woont samen met een aracari, een soort van toekan. Ook zij eten mee, net als de schildpad en de kippen. Het is een paradijselijke plek waar je alleen maar van kan houden. In de velden om de boerderij zie je kaaimannen en capibara´s zo ver het oog rijkt. Als er een tuin van Eden bestaat dan zal dit hem wel wezen! Het ontbijt bestaat uit soep (lokale traditie), dan eieren, vlees, wild vlees (lees wild zwijn), aardappelen, maniok, brood en veel vers fruit. We willen niemand teleurstellen maar ik klap bijna na een half uur ontbijt! Op de boerderij slapen geen gasten maar mag je wel langskomen. In de tuin vliegen de prachtigste vogels en ik probeer de lokale kolibrie´s op de kiek te zetten maar ze zijn te snel voor mijn lens.......
Daarna nemen we voor nu afscheid, het vliegtuig is toegedekt met een dekentje en we stappen in de Landcruiser van Nelson. We rijden dwars door het reservaat om bij de lodge aan het andere einde van het reservaat te komen. Na nog geen 5 minuten lopen we vast en moeten we een stuk door een tractor getrokken worden. Maakt niet uit, de omgeving is prachtig en naast alle reeds genoemde beesten spotten we nu ook nog holenuiltjes, hele grote leguanen en wilde paarden. Dan komen we uiteindelijk aan de rivier maar niet voordat we de "camera traps" hebben bekeken. Deze heeft Nelson van zijn broer gekregen en op deze manier kan hij kijken hoeveel katten er in het reservaat rondstruinen. Er zijn er behoorlijk wat maar er is dan ook prooi genoeg. Bij de lodge aangekomen krijgen we een heerlijke ruime kamer. Er is water al is het koud maar het is heet en heerlijk om even af te spoelen. Mijn baard moet nog maar een beetje groeien, scheren komt over een paar dagen in Bogota wel weer aan bod. De middag gebruiken we om een tocht per boot te maken langs de rand van het reservaat. We zien apen en de hoatzin, een hele bizarre vogelsoort. Verder ook prachtige ijsvogeltjes en nadat we zelf ook nog even hebben gevist zijn we klaar voor diner en dan gauw naar bed.
Dag 7 - Hato;
Een nieuwe dag die erg vroeg begint. Om half 6 staan we klaar en ontbijten we wat. We gaan paardrijden. Nou ja, totdat ik de lucht zie. Ik zit nog niet koud op mijn peerd of het begint te hozen. Tonia is een echte paardrijfan. Ik vind het vooral leuk bij mooi weer. Ik kijk Hernan aan of ik mijn laatste oortje heb versnoept en hij voelt met me mee, wat zou mijn bed nog lekker zijn!
Zo gezegd, zo gedaan, een half uur later luister ik naar de regen en soes ik weg. Ik ben net wakker als Tonia weer terugkomt. We lopen samen met één van de schoonmaaksters even naar het lokale schooltje om schriften te brengen en schuiven daarna aan voor een vroege lunch. Het wordt droog en dus kunnen we vanmiddag weer lekker varen. Nelson laat ons andere mooie plekken zien en we zien weer het nodige wild. In de avond zingt hij voor ons en voelen we ons enorm verbonden met deze plek. Wat een schoonheid en nog zo ongerept, fantastisch! Konden we maar hier blijven.......
Het is al bijna donker als we beginnen aan onze jacht op katten. We vinden uiteindelijk alleen maar het skelet van een poema, een coyote en een vos maar niettemin is het een prachtige rit en we genieten van de heerlijke geuren van de avond en de ruimte om ons heen. Als aandenken kopen we vanavond een schilderij, het is een schrale troost maar het is een schilderij van de boerderij dus kunnen we het thuis opnieuw beleven en terugdenken aan deze wonderlijke dagen.
Dag 8 - terug naar Bogota;
Met de Landcruiser rijden we op ons gemak weer naar de boerderij waar het ontbijt net iets groter is dan de vorige keer. We hebben de afgelopen dagen fantastisch gegeten en de meest bijzondere vruchtensappen gedronken. Meest bijzonder is het boomtomatensap maar we hebben nu nog geen idee wat we allemaal nog voorgeschoteld gaan krijgen. We hebben deze reis zoveel nieuwe vruchten geproefd en gezien, gewoonweg bizar!
Goed, we vliegen terug en nemen bij aankomst in Bogota met een fijne lunch afscheid van Hernan. We spreken af nog even koffie te drinken aan het einde van de reis. Dan worden we naar ons hotel gereden. Dit keer slapen we in de Zona Rosa maar we zijn moe en willen douchen dus geen stappen vanavond...... We eten wel heerlijk bij een Frans restaurant waar ik in de restaurant sectie wat uitgebreider over zal schrijven! Bon appetit!
Dag 9 - naar de Tatacoa woestijn;
We hebben onze kleding afgegeven om te wassen. We hadden geen keus. De lucht uit onze rugzakken is niet meer te harden! We betalen de hoofdprijs maar alles, inclusief wij zelf, is weer schoon. We worden opgepikt en zetten koers naar de luchthaven voor lokale vluchten. We vliegen naar Neiva, eigenlijk maar één vallei verderop maar toch 7 uur per auto. Da´s niet efficiënt dus gaan we met dit korte vluchtje. Vliegen in Colombia is uitstekend geregeld. Vliegtuigen zijn nieuw en prima! Avianca is de lokale maatschappij maar er is ook LAN. Beide prima en ik moet zeggen dat wij de levensstandaard in Colombia over het algemeen vrij hoog vonden. Natuurlijk is er armoede maar er is tegenwoordig echt ook een grote middenklasse.
Afijn, Neiva dus. We komen aan en onze gids Marinho staat ons al op te wachten. Het is een wat oudere man en hij oogt wat nerveus. Hij had Rob en Henk ontmoet en wij hadden het idee dat dat geen geweldige klik was..... We blijken het helemaal bij het rechte eind te hebben maar ik moet zeggen, van ons krijgt hij weinig meer dan lof. Hij is lief en doet erg zijn best.... misschien wat star maar wij zijn makke schapen dus dat is geen probleem. In Neiva lunchen we laat om daarna door te rijden naar Villavieja.
Dit gehucht ligt op een uur rijden en is de poort naar de Tatacoa woestijn. Technisch gezien is het een heel droog bos maar een kniesoor die daar op let...... Denk gewoon grote cactussen! Het is alleen maar een klein gebied van zo´n 10 bij 20 kilometer en dat is natuurlijk bijzonder. We checken in in ons hotel en hebben het geluk dat er vandaag een groot feest in het dorp is. Het is gezellig en we ontmoeten weer leuke mensen. Een echt restaurant is het dorp niet rijk maar we hebben laat geluncht en dus doen wat broodjes van de bakker het ook. Dan rijden we naar de "beroemde" sterrenwacht waar we heel veel uitleg krijgen over sterren en planeten. Geen luchtvervuiling en dus fantastisch! Eén klein puntje, het is weer in het Spaans! Rond half 11 zakken we moe maar voldaan ons bed in.
Dag 10 - de Tatacoa woestijn en lang onderweg!;
Heb je je altijd al eens Gulliver willen voelen? De Tatacoa is bijzonder. Het is net of je in een mini Grand Canyon afdaalt en daar dan als een reus doorheen banjert. In de realiteit zijn het gewoon watergeulen maar van een afstandje lijkt het gewoon op een enorme canyon, tot je er in staat. De cactussen zijn overigens wel manshoog en niet te missen.
We maken vandaag met een gids een wandeling van een paar uur door het gebied. Het is wat bewolkt en gelukkig niet te heet. Wel willen we na de wandeling wat afkoelen maar dat is geen enkel probleem. Wat slimmerikken hebben wat zwembaden aangelegd in de woestijn en al is het wat eenvoudig, het is zeer effectief! Rond de klok van twaalven rijden we de woestijn uit en na een lekkere lunch in Neiva (jazeker, je rijdt dat eind gewoon weer terug) zetten we koers naar San Agustin. Dat is een pittige rit. Onze gids mikt op een uur of 5 rijden maar 6 uur klopt een stuk beter. We komen dan ook in het donker aan maar de weg er naar toe is wel erg leuk! Allemaal kleine dorpjes met snoezige pleintjes waar je natuurlijk om de zoveel uur even een sapje achterover moet slaan. Al die sapjes zijn regio gebonden en dus krijgen we weer wonderlijke smaken voorgezet. Lulo is een beetje zurig en Chulupa bestempelen we accuut tot onze favoriet..........we zullen meneer Albert Heijn hier eens langssturen!
Dag 11 - Het wonder van San Agustin;
Toen we ons begonnen voor te bereiden op deze reis sprong dit stukje er voor ons wel uit. Prachtige grote beelden en geen hond die weet van wie ze zijn of hoe ze er komen. Om er een beeld bij te krijgen bedenk je het volgende; mooi dicht regenwoud en dat staat dan vol met beelden van een grootte à la Paasieland. Onze gids is dolenthousiast maar wat hij ook vertelt, elke keer zegt hij er bij dat dit de interpretatie is die er nu aan wordt gegeven. Ze hebben echt geen idee! Ook niet hoe veel er nog onder de grond ligt! Het is een nationaal monument en geef ze ongelijk. Wij verbazen ons dat dit geen status heeft zoals bijvoorbeeld Machu Picchu al is dat wel echt een magische plek, misschien draaf ik wat door maar eenieder die er heen gaat zal het met me eens zijn dat het gek is dat deze plek niet meer aandacht krijgt. We doorkruisen het gehele complex en zijn blij als we rond een uur of één gaan lunchen, onze buikjes rammelen!
Voor vanmiddag staat er een mooie paardrijtocht op het programma en we genieten met volle teugen. Onze gids neemt ons mee naar een plek waar de beelden nog beschilderd zijn en dat maakt ze nog indrukwekkender. Ze worden kennelijk nog regelmatig gevonden en de politiechef, op wiens land deze staan, vindt het eigenlijk maar een hoop gedoe en doet geen moeite om er echt iets van te maken, bizar! De tocht te paard leidt verder langs koffieplantages en overal groeien heerlijke vruchten. We stoppen bij grenadilla´s, een soort van passievrucht, maar dan zoeter. Er hangen er duizenden en na drie van deze knoeperds naar binnen te hebben geslurpt komt het zuur bij me omhoog dus geloof ik het verder wel. Tot slot rijden we langs de kloof met in de diepte de Magdalena rivier die hier een prachtig landschap heeft uitgesleten. Bij de invallende duisternis komen we weer terug in San Agustin en vallen we na het eten moe maar zeer voldaan gelijk in slaap.
Dag 12 - naar Medellin;
Zo, alle echte avonturen gaan we vandaag achter ons laten en we maken ons op voor wat onvervalste urban jungle. We rijden terug naar Neiva en stappen dan in het vliegtuig naar Medellin. Een te korte overstap in Bogota maar alles gaat net goed. Het is alweer donker als we aankomen bij de kom waar Medellin in ligt ,de stad ligt naar ons te glinsteren. Rob en Henk staan ons al op te wachten bij ons hotel dat uitstekend is! Een heerlijk diner en veel goede wijn maken de avond compleet!
Dag 13 - Medellin;
Tsja, over deze dag kan ik kort zijn.......Als je van winkelen en het goede leven houdt dan zou ik Medellin met zijn zalige klimaat zeker opnemen in een reis maar anders is een bezoek aan deze miljoenenstad geen bittere noodzaak......Wij hebben er van genoten maar ik zal jullie als toekomstige reizigers niet lastig vallen met mijn aankopen van de dag.......
Dag 14 - naar Cartagena;
Ik heb veel over de stad gelezen voordat we er heen vliegen maar zelfs al zijn mijn verwachtigen hoog gespannen, ze worden meer dan waar gemaakt! Cartagena ligt aan de Caraïbische zee en dat merk je zodra je het vliegtuig uit stapt. Het is vochtig en heerlijk warm...... Cartagena is duidelijk verdeelt in een oud en een nieuw gedeelte. Het nieuwe gedeelte doet mij erg aan een metropool denken maar geen zorgen, geen enkele reden om je hier als toerist te wagen tenzij je behoefte tot uitgaan voelt. Wij worden keurig naar de oude stad gereden waar we één van de mooiste hotels ooit worden binnengeloodst. Natuurlijk heeft het het predikaat "boutique" hotel maar ook daar zijn behoorlijk gradatie´s in. Ananda, want zo heet dit paradijs, is van een ongekende schoonheid. Alles even smaakvol en een kamer waar je bijzonder blij van wordt! Dan is er een zwembad beneden en een zwembad op het dakterras waarvandaan je nog net een streep blauwe zee kunt zien. Oké, dat zit snor, nu de stad zelf!
Cartagena kun je denk ik het beste vergelijken met Havana. Grote verschil is wel dat alles in een perfecte staat is zonder dat je het gevoel hebt om in Volendam te lopen. Er wordt gewoon geleefd. De pleinen zijn pittoresk en nodigen allemaal uit tot het nuttigen van een koffie tot iets sterkers naar gelang het tijdstip van de dag. Wij slenteren vanmiddag nog lang door de straatjes en laten ons door de sfeer betoveren. In de avond genieten we van een uitstekend restaurant waar we bij toeval op stuiten. Dan komen we met de nodige omwegen terug op het dakterras waar we de dag in stijl afsluiten........
Dag 15- Cartagena;
We hebben een gids voor een stadswandeling. Daar zijn we eigenlijk niet zo van maar deze charmante man verovert binnen no time onze harten en we struinen door heel Cartagena. Zijn tour is niet toeristisch maar gewoon informatief. Hij laat ons bijzondere plekjes zien en kan ons ook veel over het Colombia van nu vertellen. Wij staan paf over het land en dat in combinatie met het gebrek aan toeristen. Dat gebrek aan toeristen geldt voor het hele land maar hier hadden we er toch wel de nodige verwacht. Niets is minder waar. Natuurlijk, er zijn er wel, maar het staat echt nog in de kinderschoenen, zelfs hier. De gids vertelt ons met een beminnelijke glimlach dat Amerikaanse toeristen op cruise schepen hier liever niet van boord gaan. Wij denken, houden zo!
Na een late lunch zeggen we hem vaarwel en gaan we nog even lekker zelf aan de wandel. We eindigen op de stadswallen in Café del Mar en met een ondergaande zon en een briesje smaken de pina colada´s meer dan uitstekend! Dan volgt er weer een heerlijk diner op één van de vele pleinen waarna we ons gaan concentreren (met de ogen dicht) op de dag van morgen.
Dag 16 - Islas del Rosario;
We hebben een boot gehuurd en zetten vroeg in de ochtend koers naar deze archipel die vlak voor Cartagena ligt. Het is een uurtje varen over een kalme zee voordat we in de eerste baai aankomen. Het water is gewoon lauw en het kost dan ook niet veel moeite om overboord te tuimelen. Er komt een goedlachse man in een kano onze kant op en hij blijkt verse oesters te hebben. Laten wij daar nou helemaal verzot op zijn! Het is nog wat vroeg maar laat dat oestrogeen maar doorkomen........wat een idyllische plek en wat puur genieten!
Na deze stop varen we door naar Isla Grande waar we gaan lunchen bij het resort dat wij voor onze eigen reizigers willen gebruiken. Het strand is niet heel groot maar de sfeer en het eten zijn meer dan prima! We gaan aan boord voor een heerlijke snorkeltour en iedere liefhebber hiervan komt volledig aan zijn trekken. Prachtig koraal (hoe kan het ook anders, het hele gebied is een nationaal park!) en ontzettend maar dan ook echt ontzettend veel vissen. Duiken moet hier ook prachtig zijn maar helaas heb ik er dit keer geen tijd voor. Deze archipel is heerlijk om te ontspannen na de reis en wij hebben achteraf spijt dat we hier niet zijn geëindigd........... We varen terug en eindigen onze dag weer bij Café del Mar.......ik hoef hier niet weg, echt niet!
Dag 17 - naar Tayrona National Park;
Onze chauffeur voor deze rit is een dag te vroeg aangekomen dus die was vanmorgen keurig op tijd! We stappen in en zetten koers naar Tayrona. De weg er heen is vooral prachtig na Santa Marta. Je komt dan door een enorm natuurgebied met aan weerszijden van de weg veel water. In de verte doemen de pukkels op die toevallig niet bij de Andes horen maar wél de hoogste bergen van het land zijn. Tussen die pukkels en de zee ligt Tayrona, een relatief klein nationaal park waar nog van alles zit maar vanwege de jungle moet je niet het idee hebben dat wild kijken hier een eitje is.
Na een stuk heel slechte weg komen we aan bij ons slaapadres, de Ecohabs. Het zijn hutten op palen maar als ik het daar bij zou laten dan deed ik ze veel te kort! Je kijkt vanuit je bed heerlijk over zee, alle faciliteiten zijn aanwezig en je voelt je er de koning te rijk! Zonder in de ecohabs te slapen zou ik Tayrona wellicht wat minder hartelijk aanbevelen, deze accommodatie is echt wel deel van de "experience" maar laat me er gelijk bij vertellen dat ze nou niet bepaald goedkoop zijn.......
We zakken na een goddelijke lunch af naar het strand waar Tonia "goud" ontdekt in het water. Het blijkt piriet te zijn maar de effecten zijn er niet minder om. De zee is hier trouwens wel wat frisser dan in Cartagena en vanwege de sterke stroming kun je ook niet overal zwemmen. Dat maakt de plek er overigens niet minder mooi om. Lange stranden die smeken of je er over heen wilt wandelen en overal borden dat schilpadden er hun eieren leggen wij hebben het geprobeerd maar niets gezien,( beste tijd hiervoor zijn mei en juni .) Na een wederom copuleuze maaltijd is het slaaptijd want morgen om 5 uur gaat de wekker. Nog één keer de zintuigen prikkelen!
Dag 18 - Tayrona National Park;
Kwart voor 5 staan we al te trappelen maar het is nog te donker dus eerst nog even een koffie. Wat zouden we gaan vinden? We hebben geen gids meegenomen want die blijken schaars te zijn. We zijn de enigen op dit uur van de dag en we hebben een duidelijk trail wat we kunnen volgen, wie doet ons wat!
De natuur hier is wonderschoon. De verlaten stranden en wat woeste zee zijn fantastisch en de jungle houdt op het strand op dus het is niet moeilijk om te bedenken dat dit een prachtige plek moet zijn. Wij zien vanmorgen eindelijk een slang (dat doen we elke reis en dan minimaal één) maar daar blijft het dan ook wel bij. Dat is wat jammer maar de wandeling is heerlijk! We komen aan bij de plek waar "backpackers" overnachten en daar kun je Tayrona ineens heel wat minder charmant, althans, dat vinden wij. We ontbijten hier en lopen dan door naar "la Piscina", de plek waar je kunt snorkelen. Dat kan ook, alleen zijn wij veel te vroeg. Het is nog vloed en snorkelen kan alleen bij eb. Wij zwemmen dan maar gewoon lekker en lopen daarna op het gemak terug. De wandeling is voor eenieder in normale conditie te doen en kost je ongeveer anderhalf uur one way. De middag luieren we wat en beginnen we de spullen voorzichtig bij elkaar te rapen, morgen zit het er op.........
Dag 19 - via Bogota naar huis;
Helaas, het zit er op en via Bogota, dat na de Caraïbische kust echt heel gek overkomt, vliegen we naar huis. Colombia is wonderschoon en MOET gewoon ontdekt gaan worden. Wij voelen ons bevoorrecht dat we dit mee hebben moeten maken maar nu wordt het tijd dat ook andere mensen dit prachtige land met al zijn natuur, prachtige vruchten, diverse oceanen en warme lieve mensen gaan ontdekken!
